آب شدم بس به زمین خون ز سرم ریخت
بال پریدن نمانده بس که پرم ریخت

"خانه ی حیدر" نه شده "گلشن زهرا"
با نفسم لاله ز بس دور و برم ریخت

پشت در خانه که افتادم علی گفت:
وای که بی یار شدم من، سپرم ریخت"

سوخت در و ،سست شد و ،روی من افتاد
داد زدم فضه بیا که ثمرم ریخت

دست علی بسته بود و دست همه باز!
از اثر هجمه ی شان برگ و برم ریخت

حرف ز تابوت زدم زینب من مرد
خاک یتیمی به سرش گل پسرم ریخت
***رضا رسول زاده***