آن قدر عاشقیم که املا نمی شود
مستی ما که در قلمی جا نمی شود

زلف مرا به پنجره های ضریح عشق
طوری گره زدند، دگر وا نمی شود

باید که ناز داشت، کمی نیز غمزه داشت
هردختر قبیله که "لیلا " نمی شود

آن کس که خاک پای مریدان میکده است
محتاج معجزات مسیحا نمی شود

"تاک" مرا به عشق تو در خم گذاشتند
حالا شراب می شود آیا نمی شود

ما مثل باده ایم شبی امتحان کنید
انگور زاده ایم شبی امتحان کنید

شکر خدا که نام مرا مبتلا نوشت
از حاجیان کعبه سبز شما نوشت

شکر خدا که دست قدر، دست سرنوشت
نام مرا شریف ترین خاک پا نوشت

صبح ازل به خاک تو پیشانی ام رسید
این سجده را فرشته به پای خدا نوشت

از ما سئوال شد که "اسیر تو می شویم؟"
ما خواستیم و آیه "قالوابلی" نوشت

بالای سر درحرم کبریائی اش
نام تو را به خط خودش با طلا نوشت

یعنی تمام جلوه آل عبا تویی
آئینه تمام نمای خدا تویی

اعجاز بی مثال شما تا ادامه داشت
موسی ادامه داشت ، مسیحا ادامه داشت

ای بارش همیشه ی سجاده های نور
در امتداد چشم تو دریا ادامه داشت

بانو اگر به آینه ها سر نمی زدید
تاریکی همیشه ی دنیا ادامه داشت

در آسمان چهارم افلاک جا زدیم
آیات رد پای تو اما ادامه داشت

تا زندگیت را به تماشا گذاشتی
آن عمر جاودانه ی زهرا، ادامه داشت

ای آفتاب روشن شب های کربلا
ای زینب مدینه و زهرای کربلا

گفتیم آسمانی و دیدیم برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم بهتری

گفتیم دختر اسد الله غالبی
ایام کوفه آمد و دیدیم حیدری

تو از زمان کودکی ات تا بزرگی ات
شیوا ترین مفسر الله اکبری

تو از کدام طایفه هستی که مستقیم
فیض ازحضور علم خداوند می بری

بر شانه های سبز تو بار رسالت است
تو اولین پیمبر بعد از پیمبری

خورشید روی تو شرف مشرقین شد
یک نیمه ات حسن شد و نیمت حسین شد

ای ماورای حد تصور کمال تو
بالاتر از پریدن جبریل ، بال تو

از مادری چنین، چنین دختری شود
هم خوش به حال فاطمه هم خوش به حال تو

غیر از حسین فاطمه ، چیزی ندیده ایم
در انعکاس آینه های زلال تو

نزدیک سایه های عبورت نمی شویم
نامحرمان عشق کجا و خیال تو؟!

ازگوشه های چشم توساحل درست شد
محض خدا پای تو محمل درست شد

تو زینبی و شیر زن بعد کربلا
تفسیر نفس مطمئن بعد کربلا

زهرا، نبی، حسین و علی  و حسن تویی
بانو تویی تو، پنج تن بعد کربلا

گاهی که طعنه می شنوی صبر میکنی
یعنی تویی همان حسن بعد کربلا

پروانه ای و گرد خودت می کنی طواف
ای قبله گاه خویشتن بعد کربلا

ای گریه ی غریبی عریان بی کفن
حالا تویی و پیرهن بعد کربلا

قلبت تپید وسوره مریم شروع شد                    
غمگین ترین غروب محرم شروع شد

ای سایه ی بلند اباالفضل بر سرت                            
ای بال جبرئیل گلستان معبرت

عباس هم رشیدی قد تو را ندید                            
از بسکه سر به زیر بود در برابرت

شب زنده دار شام غریبان کربلا                          
دل بسته بر نماز شب تو برادرت

ای خطبه ی صدای تو نهج البلاغه ات                          
وی محمل بدون جهاز تو منبرت

هجده سربریده به دنبال چشم تو                          
هجده سر بریده نگهبان معجرت

ای قله ی نجابت توحید جای تو  
عطر حضور فاطمه دارد حیای تو
***علی اکبر لطیفیان***

امشب علی ولیمه به خلق جهان دهد
امشب زمین فروغ به هفت آسمان دهد

امشب خدا تجلّی خود را نشان دهد
با خطّ نور، بر همه خطّ امان دهد

میلاد شیر دخت علی، شیر داور است
سر تا قدم حقیقت زهرای اطهر است

باید دوباره خلقت پیغمبری چنین
آرد ز کعبه بنت اسد حیدری چنین

بخشد خدا به ختم رسل کوثری چنین
کز دامنش ظهور کند دختری چنین

فخررسول وفاطمه "زِینِ اَب"است این
امّ الکتاب صبر و رضا، زینب است این

بَدرُ المنیر و شمس ضُحای علی است این
بعد از بتول عقده گشای علی است این

یادآور صدای رسای علی است این
آیینه تمام نمای علی است این

گفتار وحی در سخنش آفریده اند
یا صورتی ز پنج تنش آفریده اند

این مریم مقدس طاهاست، زینب است
این یادگار ام ابیهاست، زینب است

این نورچشم حضرت زهراست، زینب است
این افتخار عصمت کبراست، زینب است

در وصف او من آنچه بگویم شکست اوست
آثار بوسه های علی روی دست اوست

زینب که لحظه هاست همه یادواره اش
زینب که سال هاست سراسر هزاره اش

زینب که دل برد ز پیمبر نظاره اش
زینب که خلقت است مطیع اشاره اش

زینب که با صدای علی حرف می زند
در شهر کوفه جای علی حرف می زند

این است بانویی که پیام آوری کند
هنگام خطبه معجزه حیدری کند

یک عمر بر حسین و حسن مادری کند
با دست بسته بر اسرا رهبری کند

باران رحمت است که ریزد ز ابر او
دین زنده از قیام حسین است و صبر او

ای در تن مطهر تو جان پنج تن
ایمان تو حقیقت ایمان پنج تن

از کودکیت شمع شبستان پنج تن
چشم تو آبیار گلستان پنج تن

یادآور تکلم زهرا بیان توست
اعجاز ذوالفقار علی در زبان توست

حیدر ثنات گفته که این حیدر من است
کوثر دعات کرده که این کوثر من است

خون حسین گفته پیام آور من است
قرآن دهد شعار که احیاگر من است

صبر و رضا به مادری ات کرده افتخار
خون خدا به خواهری ات کرده افتخار

ایثار و صبر جمله ای از مکتب تواند
آیات نور گوهر لعل لب تواند

تو آسمانی و شهدا کوکب تواند
بالای نیزه محو نماز شب تواند

بسیار زن که صابر و نستوه بوده است
کی مثل تو "رَأیتُ جَمیلا" سروده است

بر شکر قتلگاه تو از داور آفرین
بر استقامت تو ز پیغمبر آفرین

بر ذوالفقار نطق تو از حیدرآفرین
بر خطبة دمشق تو از مادر آفرین

وقتی شدی به کوفه پیام آور حسین
لبخند فتح زد به سر نی سر حسین

از حنجر حسین تو، خنجر شکست خورد
با خطبه تو خصم ستمگر شکست خورد

تنهایی و ز، صبر تو لشکر شکست خورد
طغیان و ظلم تا صف محشر شکست خورد

تو یک تنه تمام سپاه ولایتی
حق است اینکه دختر شاه ولایتی

پیغمبر حسین تویی با خطاب فتح
نازل به سینه ات شد از اوّل کتاب فتح

گردیده امّتت سپه بی حساب فتح
روی تو شد به برقع خون آفتاب فتح

"میثم" هماره با تو مگر گرم گفتگوست
کز معجز تو بار مضامین به نخل اوست
***استاد حاج غلامرضا سازگار***

 ای بحر کمال گوهر آوردی
ای کوثر وحی کوثر آوردی

ای نخل امید نوبر آوردی
ای ماه خجسته اختر آوردی

ای دخت رسول دختر آوردی
زینب؟ نه، حسین دیگر آوردی

بر نفس رسول زیب و زین است این
سر تا به قدم همه حسین است این

تو وجه خدایی و تجلا او
تو روح محمدی و اعضا او

تو بحر کمال و در یکتا او
تو باغ بهشت و نخل طوبا او

او با تو بود شبیه و تو با او
الله الله تو زینبی یا او

بانوی زنان عالم آوردی
بعد از دو مسیح مریم آوردی

آیات خداست نقش رخسارش
در چشم رسول حسن دادارش

شمشیر علی است تیغ گفتارش
زهرا شده محو چشم بیدارش

هم مرغ دل حسن گرفتارش
هم چشم حسین محو دیدارش

آیینة احمد است این دختر
قرآن محمد است این دختر

هم مام ائمه را بهین دختر
هم عصمت و زهد و صبر را مادر

هم فلک نجات را بود لنگر
هم خون حسین را پیام آور

هم در یم خون امام را یاور
هم قافله ی قیام را رهبر

هم خون شهید جرعه نوش او
هم خشم حسین در خروش او

آیینه ی پنج تن، جمال او
شرمنده جلال از جلال او

پرواز کمال از کمال او
یک فاطمه حلم در خصال او

عاشور حسین شور و حال او
پیشانی غرقه خون مدال او

خون شهدا هماره مدیونش
در صبر و رضا حسین ممنونش

ای کوفه و شام کربلای تو
ای سینه ی خلق نی نوای تو

ای صورت صبر نقش پای تو
ای آیه ی کاف و ها ثنای تو

حق شیفته ی خدا خدای تو
فریاد علی است در صدای تو

میراث کمال از رسل داری
استاد ندیده علم کل داری

تو عالمه ی ندیده استادی
ویران گر کاخ ظلم و بیدادی

صد کرب و بلا خروش و فریادی
با کوه ملال سرو آزادی

زهد و شرف و عدالت و دادی
در موج غم از وصال حق شادی

با آن همه داغ از شکیبایی
چشم تو ندید غیرزیبایی

بر چهره جمال دادگر داری
اعجاز خطابه از پدر داری

اسرار علوم را ز بر داری
ارثی است که از پیامبر داری

تقدیم حسین دو پسر داری
دو مهر ز ماه خوب تر داری

تو باب حسین و باب زهرایی
تو ماه دو آفتاب زهرایی

تو ام مصائبی و مام صبر
زیبد که بخوانمت امام صبر

در دست اراده ات زمام صبر
با صبر تو زنده گشت نام صبر

مرهون تو تا ابد نظام صبر
ای هر نفس تو یک پیام صبر

بر صبر تو از هزار زخم تن
در مقتل خون حسین گفت احسن

سوگند به ذات قادر بی چون
شکرانه سرودنت به موج خون

با جسم کبود و گیسوی گلگون
کاری است ز حد وهم ما بیرون

ای نهضت کربلا به تو مدیون
ای داده شکست ها به خصم دون

تو خون حسین را بقا دادی
حتی به شهید ارتقا دادی

باید به جهان پیمبری آید
در ملک وجود حیدری آید

چون فاطمه باز مادری آید
مانند حسن برادری آید

میلاد حسین دیگری آید
تا چون تو خجسته خواهری آید

عالم به ولایت تو می نازد
«میثم» به عنایت تو می نازد
***استاد حاج غلامرضا سازگار***

سلام بر من و اُمّ و اَب و برادر من
درود باد به ابنا و جدّ اطهر من

منم پیمبر خون خدای عزوجلّ
که وحی می دمد از نطق روح پرور من

مرا به تربیت حیدری کنار حسن
برای کرب و بلا پرورید مادر من

تنم سپر، سخنم ذوالفقار خشم علی
مصاف، بدر و احد، کوفه، شام، خیبر من

هماره بر گل روی عزیز زهرا بود
نگاه اول من تا نگاه آخر من

ز آفتاب قیامت اثر نمی ماند
اگر به حشر فتد سایه ای ز معجر من

منم پیمبر ثارالله و چهل معراج
به پیشباز بلا ثبت شد به دفتر من

کسی که بوسه به دستش زدی رسول خدا
نهاد بوسه به پیشانی منوّر من

نگاه نافذ بابا به صورتم میگفت
به حق که فاطمه دوم است دختر من

شب ولادتم آغوش خود گشود ز هم
به بر گرفت مرا همچو جان، برادر من

قسم به خون شهیدان، پیام خون خدا
رسد به گوش همه نسل ها ز حنجر من

حسین داشت بسی پاس احترام مرا
نمی نشست علمدار او به محضر من

جلال و عزت و عزم و ثبات و صبر و رضا
کنند خم سر تعظیم در برابر من

اگر چه حج من از مکه شد شروع ولی
سفر به کرب و بلا گشت حج برتر من

حسین کعبه شد و کربلا و کوفه و شام
شد این سفر عرفات و منا و مشعر من

ز دست رفتم و یکدم ز پای ننشستم
هماره محمل من گشته بود سنگر من

زمام ناقه من بود اگر به دست عدو
سر حسین، سر نیزه گشت رهبر من

سرم شکست ولی سرفراز برگشتم
اگرچه ریخت ز هر بام، سنگ بر سر من

خدا گواست ندیدم به غیر زیبایی
زهی عقیده و ایمان و عشق و باور من

می بهشت شد، از جام دیده ام جوشید
هر آنچه ریخت عدو خون دل به ساغر من

قدم قدم همه آب حیات جاری بود
به کام خشک شهیدان ز دیدة تر من

سخن ز فاطمه گوید به موج حادثه ها
نماز و چادر خاکی و ماه منظر من

چنان به خطبه گشودم زبان به بزم یزید
که لال شد ز سخن، دشمن ستمگر من

نمود کاخ ستم را خطابه ام ویران
اگر چه دامن ویرانه گشت بستر من

عجیب نیست اگر رأس یوسف زهرا
ز نوک نیزه بیاید چو روح در بر من

رواست مهر بسوزد ز آتش نفسم
که داغ ها همه در دل شدند آذر من

اگر چه آتش داغ حسین آبم کرد
به دادگاه قیامت خداست داور من

به جای چادر خاکی، ز طیّ ره گردید
غبار، مقنعة گیسوی معطر من

جمیل بود به حق خدا جمیل جمیل
بلا و داغ دل و غصّة مکرر من

نه شام و کوفه و کرب و بلا، قسم به خدا
زمانه تا گذرد عالم است محشر من

پس از شهادت عباس و اکبر و قاسم:
همین زنان اسیرند خیل لشکر من

به بیت بیت بلند قصیده ات "میثم"
بگیر حاجت خود را هماره از درِ من
***استاد حاج غلامرضا سازگار***

عاشق شدیم وعاشق حیران ماشدند
قومی اسیر زلف پریشان ما شدند

آنقدر عاشقیم که عشاق روزگار
مبهوت اشتیاق گریبان ما شدند

روح القدس شدیم وتمامی شاعران
گرم غزل سرایی دیوان ما شدند

یوسف شدیم وبهر تماشای حال ما
صدها عزیز راهی زندان ما شدند

آنقدر آمدیم ومسلمان او شدیم
آنقدر آمدند ومسلمان ما شدند

ما عاشقیم عاشق حیران زینبیم
تکفیرمان کنید مسلمان زینبیم

مارا نوشته اند برای گدا شدن
سائل شدن، اسیر شدن، مبتلا شدن

از آنطرف خلاصه دری باز میشود
می ارزد انتظار به این آشنا شدن

عشاق سنگ خورده ی دیوار زینبیم
پس واجب است غرق تماشای ما شدن

وقتی مسیر جای قدمهای زینب است
میلی نمیکنیم به جز خاک پا شدن

اول طواف بعد منا پس چه بهتر است
بعد از دمشق راهی کرب و بلا شدن

"مارا برای راز و نیاز آفریده اند
این کعبه را برای نماز آفریده اند"

این کیست که فرشته گلیم آورش شده
بال وپر فرشته نخ معجرش شده

دیگر نیاز نیست به گهواره بردنش
دست حسین بالش زیر سرش شده

از این به بعد خانه ی مولا چه دیدنی است
با زینبی که فاطمه ی دیگرش شده

زهرا همان که ام ابیهاش گفته اند
زهرا همان که مادرش پیغمبرش شده

دیروز دختر وجنات خدیجه بود
حالا خدیجه آمده ودخترش شده

اینگونه بود فاطمه شد ریشه بقا
اینگونه بود فاطمه شد ام ابیها

زینب طلوع بود ولی ابتدا نداشت
زینب غروب بود ولی انتها نداشت

زینب رسول بود ولی مصطفی نشد
شهر نزول بود اگرچه حرا نداشت

زینب اگر نبود کسی فاطمی نبود
زینب اگر نبود کسی مرتضی نداشت

زینب اگر نبود حسینی نمیشدیم
زینب اگر نبود زمین کربلا نداشت

زینب هر آنچه گفت تماما حسین بود
اصلا به غیر نام حسین اعتنا نداشت

زینب اگر نبود مسلمان نداشتیم
باور کنید ذکر حسین جان نداشتیم

جایی پریده است که پیدا نمی شود
حتی عروج اینهمه بالا نمی شود

دیدند صبح آمده اما در آسمان
خورشید شهر فاطمه پیدا نمی شود

یا ایها الزسول چرا آفتاب صبح
در آسمان شهر تماشا نمی شود

فرمود :زینب آینه ی روی دخترم
آنکه مقام بی حدش املا نمی شود

چون بی نقاب آمده بیرون حجره اش
امروز آفتاب هویدا نمی شود

حقش نبود کعبه نیلوفرش کنند
حقش نبود سر زده بی معجرش کنند

لبهاش تشنه بود ولی رود نیل بود
بالش شکسته بود ولی جبرئیل بود

زینب فرشته آینه حوریه عاطفه
از جنس خانواده ای از این قبیل بود

گودال هم که رفت فقط سر به زیر بود
شرمنده بود از اینکه قتیلش قلیل بود

کوچه به کوچه لشگر کوفه شکست خورد
از دست خانمی که تماما اصیل بود

ویرانه کرد کاخ بلند یزید را
زینب تبر نداشت ولیکن خلیل بود
*** علی اکبر لطیفیان ***

دلش دریای صدها کهکشان صبر
غمش طوفان صدها آسمان ابر
دو چشم از گریه همچون ابر خسته
ز دست صبر ِزینب، صبر خسته
صدایش رنگ و بویی آشنا داشت
طنین ِموج آیات خدا داشت
زبانش ذوالفقاری صیقلی بود
صدا، آیینه ی صوت علی بود
چه گوشی می کند باور شنیدن؟
خروشی این چنین مردانه از زن
به این پرسش نخواهد داد پاسخ
مگر اندیشه ی اهل تناسخ :
حلول روح او، درجسم زینب
علی دیگری با اسم زینب
زنی عاشق، زنی اینگونه عاشق
زنی، پیغمبر ِقرآن ناطق
زنی، خون خدایی را پیامبر
زن و پیغمبری ؟ الله اکبر
***مرحوم قیصر امین پور***

به نام نامی زینب سلام بر خورشید 
به رغم مدعی و شب سلام بر خورشید 
به نام نامی زینب ترانه می‌خوانم 
غزل و مثنوی عاشقانه می‌خوانم 
به نام صبر به نام خدا به نام علی 
که بود پیمبر به کائنات ولی 
« بریده باد زبانی نگوید این کلمات » 
به نام نامی احمد به عشق حق صلوات 
بده قلم به ادب یک سلام بر زینب 
بکن به اذن خدا احترام بر زینب 
زنی که آینه دار حسین زهرا بود 
زنی که در غم غربت عجیب تنها بود 
زنی زلال، زنی مهربان، زنی بشکوه 
زنی که بشکند از هیبتش صلابت کوه 
بلند قامت و بالا بلند و دانشمند 
دلش سراچة خون بود و لب پر از لبخند 
اسیر بود اسارت به چنگ حیدری‌اش 
دهان گشود جهان بر شکوه و سروری‌اش 
نه اینکه هست فقط سرور زنان زینب 
که هست سرور کلّ جهانیان زینب 
زنی قیامت کبری زنی بلند اختر 
زنی که بود به آزادگی سر و سرور 
زنی چو زینب کبری سراغ دارد دهر‌؟ 
اگر که هست بگو نازنین بیارد دهر 
که گفت این زن والا مقام مظلوم است؟ 
هر آنکه خرد کند این شکوه محکوم است 
به اختیار بلا را گرفته در چنگش 
غمین شده است به عالم نوای آهنگش 
گُراز کی بتواند شکار شیر رود 
و یا که شیر به روباه دون اسیر شود‌؟ 
چگونه می‌شود این نکته را تصور کرد 
که سرشکسته شود شیر در مصاف و نبرد 
عزیز! قصة زینب حکایت دگر است 
که شیر ماده قوی‌تر زهرچه شیر نر است
شده اسارت و ذلت اسیر او یارا 
مبین به چنگ اسارت عزیز زهرا را 
مخواه گریه بگیری به هر طریق که هست 
شعور در همه حالی ز شور کور به است
***امیر عاملی***

امشب دلم به تاب و سرم گرم از تب است
امشب که از نسیم حضوری لبالب است
شمع است و شاهد است و شرابی که بر لب است
شور و شگفتی است و شبی عشق مشرب است
شامی که روشنایی روز است امشب است
امشب شب ملیکه دادار زینب است
**
این جلوه جلوه‌های شبی بیکرانه است
این جذبه جذبه حرمی بی‌نشانه است
این سجده سجده بر قدمی جاودانه است
این شعله شعله نگهی عاشقانه است
از هر لبی که می‌شنوی این ترانه است
عالم محیط و نقطه پرگار زینب است 
**
سّری رسید و معنی ام‌الکتاب شد
نوری دمید و قبله هر آفتاب شد
چشمی گشود و چشم شقایق بخواب شد
زیباترین دعای علی (ع) مستجاب شد
زهراست این که در دل گهواره قاب شد
امشب تمام گرمی بازار زینب است
**
بر عرش سبز دست نبی تا که جا گرفت
نورش زمین و کل زمان را فرا گرفت
حتی بهشت سرمه از آن خاک پا گرفت
از عطر دامنش همه جا روشنا گرفت
آئینه‌ای مقابل رویش خدا گرفت
تصویر جلوه‌های خداوار زینب است
**
این کیست این که سجده کند عشق در برش
این کیست این که سینه درند در برابرش
این کیست این که از جلوات مطهرش
عالم نبود غیر غباری ز محضرش
فرموده است از برکاتش برادرش
آئینه‌دار حیدر کرار زینب است
**
تا کوچه‌اش قبیله لیلا ادامه داشت
تا خانه‌اش گدایی عیسی ادامه داشت
در چشم او تلاطم دریا ادامه داشت
بر قامتش قیامت مولا ادامه داشت
زینب نبود حضرت زهرا(س) ادامه داشت
خاتون خانه‌دار دو دلدار زینب است
**
سرچشمه‌های پرطپش کوهسار از اوست
دریا از اوست جذبه هر آبشار از اوست
تیغ کلام فاطمی‌اش آب دار از اوست
تفسیر آیه‌های غم و انتظار از اوست
آری تمام هیمنه ذوالفقار از اوست
از کربلا بپرس علمدار زینب است
**
سوگند بر شکوه دل مرتضایی‌اش
بر جلوه‌های حیدری‌اش مجتبایی‌اش
سوگند بر تقدس کرب و بلایی‌اش
بر ریشه‌های چادر سبز خدایی‌اش
سوگند بر نماز شب کبریایی‌اش
تا روز حشر کعبه ایثار زینب است
**
شمس حجاب گنبد دوار زینب است
بدر سپهر عصمت و ایثار زینب است
محبوبه حبیه دادار زینب است
مسطوره سلاله اطهار زینب است
اذن دخول در حرم یار زینب است
منصوره نرفته سر دار زینب است
**
نون و قلم نبی است و ما یسطرون حسین
طاق فلک علی است به عالم ستون حسین
خلقت تمام حضرت زهراست خون حسین
هستی تمام ظاهر و مافی البطون حسین
با یک قیامت است هم الغالبون حسین
در این قیام نقطه پرگار زینب است
**
سردار سرسپرده جولان عشق کیست؟
تنها امیر فاتح میدان عشق کیست؟
عشق است حسین و گوش به فرمان عشق کیست؟
روح دمیده در تن بی‌جان عشق کیست؟
علامه مفسر قرآن عشق کیست؟
تفسیر آیه‌ها همه اسرار زینب است
**
ققنوس وهم از پی او در توهم است
فانوس وصف در صفت وصف او گم است
قاموس اقتدار و وقار و تلاطم است
پابوس او تمامی افلاک و انجم است
کابوس شام و دولت نامرد مردم است
بر فرق ظلم تیغ شرر بار زینب است
**
پیداترین ستاره دیبای خلقت است
زیباترین سروده لب‌های خلقت است
زهراترین زهره زهرای خلقت است
لیلاترین لیلی لیلای خلقت است
شیواترین سئوال معمای خلقت است
گنجینه جزیره اسرار زینب است
**
ذرات و کائنات همه مرده یا خموش
در احتجاج بود زنی یک علم به دوش
قلب جهان به عمق زمین غرق جنب و جوش
آتشفشان قهر خداوند در خروش
هوهوی ذوالفقار علی می‌رسد به گوش
این رعد و برق نیست که انگار زینب است
**
خورشید روی قله نی آشکار شد
کوچکترین ستاره سر شیرخوار شد
ناموس حق به ناقه عریان سوار شد
هشتاد و چهار خسته به هم هم‌قطار شد
زیباترین ستاره دنباله‌دار شد
در این مسیر نور جلودار زینب است
**
چشم ستاره در به در جستجوی ماه
بر روی نیزه دیده زینب گرفت راه
مبهوت می‌نمود به سرنیزه‌ای نگاه
آتش کشید شعله ز دل تا کشید آه
کای جان پناه زینب و اطفال بی‌پناه
راحت بخواب چونکه پرستار زینب است
**
پشتش شکست بس که بر او آسمان گریست
حتی به حال و روز دلش کاروان گریست
از خنده‌های حرمله و ساربان گریست
بر گیسوان شعله ور کودکان گریست
از ضربه‌های دم به دم خیزران گریست
بر خیل اشک قافله سالار زینب است
**
آن شانه صبور صبوری زما ربود
آن قامت غیور قیامت بپا نمود
آن شیرزن حماسه عباس را سرود
با دست خویش بیرق کرب و بلا گشود
بر بال‌های زخمی‌اش ای وای جا نبود
غم را بگو بیا که خریدار زینب است
**
زینب اگر نبود اثر کربلا نبود
شیرازه‌ای برای کتاب خدا نبود
زینب اگر نبود علم حق به پا نبود
این خیمه‌ها و پرچم و رخت عزا نبود
یک یا حسین بر لب ما و شما نبود
در کار عشق گرمی بازار زینب است
**
با این که قد خمیده‌ام و داغ دیده‌ام
فتح الفتوح کرده‌ام هرجا رسیده‌ام
گر نیش کعب نی به وجودم خریده‌ام
گر طعم تازیانه چو مادر چشیده‌ام
چون کوه ایستاده‌ام ای سر بریده‌ام
در اوج اقتدار جهاندار زینب است
**
زینب کجا و خنده اشرار یا حسین
زینب کجا و کوچه و بازار یا حسین
زینب کجا و مجلس اغیار یا حسین
زینب کجا و این همه آزار یا حسین
زینب کجا و طشت و سر یار یا حسین
در پنجه‌های بغض گرفتار زینب است
**
از نای من به ناله چو افتاد نای نی
عالم شنید از پس آن های‌های نی
تو بر فراز نیزه و من در قفای نی
آنقدر سنگ خورده‌ام از لابه‌لای نی
تا اینکه یافتم سرت از رد پای نی
هجران توست آتش و نیزار زینب است
**
قرآن بخوان که حفظ شود آبروی تو
رنگین شده است ساقه نی از گلوی تو
در حسرتم که نیزه کند شانه موی تو
ای منتهای آرزویم گفت‌وگوی تو
ای نازنین بناز خریدار زینب است
***حاج محمود کریمی***

می‌توان مانند کوهی درد بود
شام با یک قافله شب‌گرد بود
می‌‌توان چون شیر دشت کربلا
نام زینب داشت، اما مرد بود
***کاظم علیپور***

سرّ نی در نینوا می‌ماند، اگر زینب نبود
کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت، بعد از آن طوفان رنگ
پشت ابری از ریا می‌ماند، اگر زینب نبود
چشمه فریاد مظلومیّت لب‌تشنگان
در کویر تفته جا می‌ماند، اگر زینب نبود
زخمه زخمی‌ترین فریاد، در چنگ سکوت
از طراز نغمه، وامی‌ماند، اگر زینب نبود
در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ
در گلوی چشم‌ها می‌ماند، اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی، بی‌سوار و بی‌لگام
در بیابان‌ها رها می‌ماند، اگر زینب نبود
***قادر طهماسبی (فرید)***

هرگز کسی ندیده به عالم زن این‌چنین
خون خوردن آن‌چنان و سخن گفتن این‌چنین
در قصر ظالمان به تظلّم که دیده است
شیرآفرین زنی که کند شیون این‌چنین
هرگونه‌اش پناه یتیمی دگر شده‌ست
آری بوَد کرامت آن دامن این‌چنین
زندان به عطر نافله خود بهشت کرد
زینب چراغ نامه کند روشن این‌چنین
پیش حسین اشک و به قصر یزید لعن
با دوست آن‌چنان و بَرِ دشمن این‌چنین
در دشت بیند آن تن دور از سر آن‌چنان
بر نیزه خواند آن سر دور از تن این‌چنین
آه، ای سر حسین! چو سر در پی توام
خورشید من! به شام مرو بی من این‌چنین
از خون حجاب صورت خود کرده یا حسین
جز خواهرت که بوده به عفت زن این چنین؟
***محمد سعید میرزایی***

آفتاب آسمان مجد و رحمت زینب است
حامی توحید و قرآن و ولایت زینب است
درّ دریاى فضیلت عنصر شرم و عفاف
قهرمان عرصه صبر و شهامت زینب است
در دمشق و کوفه با آن خطبه‌هاى آتشین
آنکه سوزانید بنیاد شقاوت زینب است
آن که زد بر ریشه بیداد و طغیان یزید
و آن که احیا کرد آیین عدالت زینب است
معدن ایمان و تصمیم و ثبات و اقتدار
مشعل انوار تابان هدایت زینب است
در قیام کربلا گردید همکار حسین
در ره شام بلا کوه جلالت زینب است
و آن که در امواج دریاى خروشان بـلا
امتحان‌ها داد بـا عزم و شجاعت زینب است
همچو باب و مام و جدّ خویش در روز جزا
آن که دارد از خدا اذن شفاعت زینب است
***آیت الله صافی گلپایگانی***

سنگرنشین عرصه ایثار زینب است
تکرار عزم حیدر کرار زینب است
پرچم فتاد از کف عباس باک نیست
اینک حضور سبز علمدار زینب است
ای بلبل حسین تو تنها نمانده‌ای
بابا سفر نموده تو را یار، زینب است
خون می‌چکد  ز تن، گرت از تازیانه‌ها
غمگین مباش چونکه پرستار زینب است
قامت اگرچه از غم هجران خمیده داشت
بر قلب خصم حسرت یک آه را گذاشت
آنکس که با کلام خود اعجاز می‌کند
با دست‌های بسته گره باز می‌کند
گه مادر است و دامن او پرورد شهید
گه دختر است و بهر پدر ناز می‌کند
گه خواهر است و گرمی پشت برادرش
گه چون علی است خطبه چون آغاز می‌کند
گاهی علم کشد به سر دوش و گاه مشک
گه خویش را به هیأت سرباز می‌کند
گه عاشق است و بر لب او ذکر یا حسین
گه با دو دست بسته سفر کرده با حسین
ماهی که رویش از غم گل‌ها کشیده بود
صدها ستاره از شب و روزش چکیده بود
وان هاجری که پا گذر چشمه‌های خون
هفتاد بار دشت بلا را دویده بود
خونین رخ پدر زجفا دیده بود لیک
بر روی نی جمال برادر ندیده بود
اما نداد از کف جانش امید را
در هم شکست خانه کفر نوید را
***مرتضی اسداللهی***

ای کشته که لب تشنه بر این خاک بلائی
پا تا به سرت در یم خون غرقه چرائی
برخیز و ببین دل زغمت پاره خون است
از سینه من بر لب من آه فزون است
برخیز و ببین بی کس و تنها شده زینب
انگشت نمای صف اعدا شده زینب
برخیز و ببین دامنم از اشک چو دریاست
بی سر تن خونین تو بیت الحرم ماست
از دیدن این رأس به نی رفته چو مهتاب
صدبار به لب آمدم این جان ز غم آب
افسوس که جز خاک بیابان کفنت نیست  
افسوس گل سالمی اندر بدنت نیست
از بس که عدو بر تن تو اسب دوانده
امکان یکی بوسه به نعش تو نمانده
شد نیمه شب و چشم حرم بسته خواب است
زینب به سر نعش تو محتاج جواب است
ای کشته که غرقاب دو صد تیغ بلائی  
زود آمده جانا ز چه هنگام جدائی
***غلامعلی رجائی (زائر)***