ابزار تلگرام

تیک ابزارابزار تلگرام برای وبلاگ

نقد شعر آئینی - تیشه های اشک - پایگاه اشعار مذهبی ، اشعار مداحی، اشعار آئینی
سفارش تبلیغ
صبا ویژن

قالب وبلاگ

codebazan

تیشه های اشک - پایگاه اشعار مذهبی ، اشعار مداحی، اشعار آئینی

درباره ما


پایگاه تخصصی اشعار آئینی و مذهبی

نویسندگان

آمار بازدید وبلاگ

بازدید امروز :131
بازدید دیروز :121
کل بازدید ها :6143406

در محضر قرآن

سوره قرآن

در محضر شهداء

وصیت شهدا

مهدویت

مهدویت امام زمان (عج)

مطالب اخیر

لینک دوستان

آرشیو مطالب

عاشورا

دانشنامه عاشورا

احادیث موضوعی

حدیث موضوعی
تیشه های اشک - پایگاه تخصصی اشعار آئینی تیشه های اشک - پایگاه تخصصی اشعار آئینی تیشه های اشک - پایگاه تخصصی اشعار آئینی

***محمد سهرابی یکی از شاعران آئینی و مذهبی سال های اخیر است که مقاله ای در باب شعر آئینی و همچنین دیدار اخیر مقام معظم رهبری با شاعران آئینی در هفته نامه پنجره نگاشته است که قدری تامل برانگیز است:

...اما آن‎چه راجع به دیداری که شاعران هیأتی‎سرا با مقام معظم رهبری در روز ولادت باسعادت حضرت امیرالمؤمنین (علیه‎السلام) داشتند، می‎توان گفت این است که این دیدار، دیداری بود از سر تعجیل و گویا مصادره کاری فرهنگی، به‎نام شخص و یا عده‎ای خاص. متأسفانه جلسه از چنان سطح پایینی برخوردار بود که دل بسیاری از صاحبان قلم را به درد آورد. جلسه با سیر خطی خود در مدت زمان معلوم، هیچ صعودی را به خود ندید و جز این‎که حاضران به زیارت حضرت آقا نایل شده باشند، هیچ حظی نداشت.

اشعاری که قرائت شد اشعاری سطح پایین، و سست بود. مدیریت جلسه با ضعف‎هایی توأم بود که زمینه کسالت جمع را به‎وجود می‎آورد. در پایان جلسه حضرت آقا فرمودند که اتفاقات خجسته‎ای در شعر، البته در آینده‎ای نه‎چندان دور خواهد افتاد. جماعت شاعر حاضر در جلسه نیز این حرف مبارک را به خود گرفته و گمان برشان داشت که اشعارشان مورد توجه طبع شریف معظم‎له قرار گرفته؛ در حالی‎که در همان جلسه، آقا سخنی به این مضمون فرمودند که پس مضامین شعر کجاست؟ این نکته خیلی باریک است. حضرت آقا حفظه‎الله بسیار به مضمون تأکید دارند. نگارنده معتقد است که شعر حال‎محور، که در مجلس صدای احسنت توخالی حضار را بلند کند، هیچ‎گاه ماندگاری نخواهد داشت! هرچند با مواد نگاهدارنده، تاریخ انقضای مصرف آن را مدتی عقب بیندازند. در اصل این شعر مضمون‎محور است که ماندگار است. شعر بی‎مضون مانند آدم خوش‎قواره خوش‎چهره موزونی است که خنگ است و فکری در سرش نیست. وقتی آدم او را از دور می‎بیند خوشش می‎آید و به طرف او می‎رود. بعد که خواست با او حرف بزند می‎بیند یارو اصلا یا لال است یا عقب‎مانده. این است که شعر مثلا حافظ این‎همه سال دوام آورده. شعر صائب تا قیام قیامت صائب است و مو لای درز حرف‎هایش نمی‎رود. متأسفانه شاعران هیأتی امروز شعر خود را به‎سمت نثر روزنامه‎ای می‎برند. بسیاری از ایشان گمان می‎کنند که این یک هنر است. درست است که استفاده از زبان معیار جامعه در شعر خوب است، اما شاعر دست‎خطی مثل امان‎نامه از زبان و گویش مبنی بر سخیف‎نشدن شعر خود ندارد. در این عرصه کسی پیروز است که خود را نبازد. امروز زبان اکثر شاعران هیأتی، به زبانی متحد رسیده است. یعنی اگر شما یک مجموعه شعر شامل صد غزل از صد شاعر جوان جمع‎آوری کنید و آن را به فردی بدهید که این آقایان را نشناسد، نمی‎تواند مشخصه سبکی و یا زبانی برای شعرها در نظر بگیرد. واضح‎تر بگویم که او گمان خواهد کرد که این کار را به یک نفر کنترات داده‎اند تا مثلا صد غزل هیأتی پارسی بگوید.

شاعر شعر معصوم باید به مضمون توجه داشته باشد، نه به حال. شعر معصوم باید مضمون‎محور باشد نه حال‎محور.

به هر ترتیب آن‎چه از جلسه دیدار دوستان هیأتی با حضرت آقا که در میان آنان جماعت مداح نیز - که معلوم نیست برای چه آمده بودند - حضور داشتند، حاصل می‎شود این است که جلسه فوق‎الذکر، کار سترگی را که می‎توانست به‎نحو احسن انجام شود، زخمی کرد؛ کاری که شاید دیگر وصال ندهد. نگارنده بعید می‎داند که جلسه‎ای با این ترکیب و با این سطح و البته با این بار علمی معدوم، بار دیگر در حضور آقا تشکیل شود. متأسفانه برخی آقایان کار شعر معصوم را با ارائه بد خراب کردند؛ کاری که می‎توانست به شایسته‎ترین وجه و در بهترین ابراز و ظهور انجام شود.


والسلام
***محمد سهرابی - هفته نامه پنجره شماره 98***


نویسنده سائل در شنبه 90/6/12 | نظر
تمامی حقوق مادی و معنوی این وبگاه محفوظ و متعلق به مدیر آن می باشد...
<