شب ولادت تو عیدسیدالشهداست
دلم خوش است که میلاد اکبرلیلاست
 
توآمدی که بگویی حسین تنها نیست
وتاقیام قیامت حسین پابرجاست

همینکه چشم تو واشدمدینه روشن شد
به یمن خاک کف پای تو که عرش خداست

مسیح خانه اربابمان تویی آقا
چراکه در رگ توخون حیدر و زهراست

ستاره ها همه امشب به خاک می ریزند
ومقصد همه پایین پای کرببلاست

خدابه روی تو امشب گلاب می ریزد
برای اینکه لبت مشک حضرت سقاست

برای مادر تو کعبه ای بنا کرده
دوچشم زمزمُ این گونه ها که سعیُ صفاست

شب ولادت تو بوی یاس می آید
یقین بدان تو که مادر بزرگ تو اینجاست

تودرحوالی بالاترین دنیایی
چراکه مهدتو آغوش زینب کبراست

تویی که راه نجات ازنگات معلوم است
وتارموی توتاروز حشرپرچم ماست

توهم شبیه علی افتخار میکده ای
علی خانه اربابمان خوش آمده ای

لب تو واشد و تاریخ را مصفاکرد
توراخدای تو تقدیم دست لیلا کرد

تو رابرای حسین آفرید و ‌کرببلا
و بعد صحنه جنگ تو را مهیاکرد

برای اینکه تو عین پیامبر باشی
تو را شبیه پیمبر امیر دلها کرد

رخ تورا زرخ مصطفی کشید خدا
وبازوان تورابازوان مولا کرد

همینکه قبله تو رادید دستُ پاگم کرد
شدی تو یوسفُ حق کعبه رازلیخا کرد

اذان که گفت در گوش تو امیر عرب
تورا هوائی دیدار روی زهرا کرد

بروی سینه تو تاکه بوسه زدزینب
فضای قلب تورا مثل طور سیناکرد

به بازوان تو وقتی نظرنمود حسین
دلاوری تورا هم تراز سقا کرد

همینکه روی تو واشد ازآسمان خورشید
نشست روی قشنگ تورا تماشا کرد

تویی که در نفست یک جهان غزل داری
بروی باغ لبت کوهی از عسل داری

کسی مثال تو آئینه پیمبر نیست
ویا شبیه تو مثل علی دلاور نیست

توآمدی وشبیه ولادت زهرا
خدانوشت به دلها حسین ابتر نیست

تمام عرش اگر روی کفه ای باشند
به تار موی گدای درت برابر نیست

همیشه تیغ تو چون رعدُ‌برق می برید
چرا که تیغ تو از ذوالفقار کمتر نیست

هزار لشگر جنگی هزار فرمانده
حریف ضربه دست علی اکبرنیست

مرابه خاک درت نوکریست اربابی
چراکه خاک درت کمتر از ابوذر نیست

زخاک پای تو جوشید چشمه کوثر
مقام حضرت لیلا که مثل هاجر نیست

توآمدی که اذان نمازها باشی
توآمدی که گل یاس کربلا باشی

منم گدای قدیمی دستهای شما
من آ فریده شدم تاشوم گدای شما

زناز چشم تو جبریل هم به شک افتاد
پیمبری تو مگر جان من فدای شما

تو بوتراب حسینی پیمبر لیلا
مسیر سبز بهشت است چشمهای شما

ز روی مأ ذنه امشب اذان بگو آقا
که خلق بیمه شوند از دم صدای شما
 
اگر مقام تو گویم به خلق می میرند
هزار یوسف مصری نشسته پای شما

کرامت تو شبیه امام دوم بود
مدینه سیر شد از نان سفره های شما

معلمان ادب راویان مکتب عشق
گرفته اند همه یک نخ از عبای شما

بیامرا برسان مثل حضرت فطرس
پری بده بپرم باز در هوای شما

به جان مادرت آقا صداقت است اگر
شبی مرا برسانند کر بلای شما

وضو گرفته وذکر حسین می گیرم
به سر زنان وسط گریه هام می میرم
***مهدی نظری***