ای زیر و بم گریه ی زنجیر شنیده
با زمزمه ای موج به موج آینه چیده

ای محبس بی روزنه دیدی که نوشتند:
بر سقف کبودت رقم قتل سپیده

دود از نفس سوخته ات حلقه به حلقه
تا جزر و مد دجله ی بغداد رسیده

از شعشعه ی حیدری یوسفم افتاد
صد ولوله در محبس و هی دست بریده

ها! می شنوی ناله ی «یا صاحبی السجن»
در چشم ترش معجزه هایی ست عدیده

ای کاش که امشب متلاشی شوم از بغض
بر منبری از روضه ی آن ماه ندیده

گفتند شده «سوق ریاحین» پل بغداد
سوگند که جز لاله ی قرمز ندمیده

با پای خودش کعبه به تشییع می آید
تا تلبیه در تلبیه از حبس شنیده

این ماه جوان کیست که با گریه عبا را
در بدرقه بر کشته ی خورشید کشیده؟!

این ماه جوان هروله در اشک می آید
یا فاطمه می گوید و با قد خمیده...

تسبیح مدینه ست به سجّاده ی بی او
چون باغچه ای یاس همه رنگ پریده

با سرخ ترین حادثه توأم شده اشکم
تا مشق غزل گریه ی من گشت قصیده
***محمد حسین انصاری نژاد***