رحمت محض در نگاه او
بر زبانش فقط بیان خدا

راه گم کرده ایم و می جوییم
از رد پای او نشان خدا
*
دست هایش کریم تر از پیش
روزی کیسه ی فقیرم شد

من اسیرش شدم نمی دانم
یا که او بود که اسیرم شد
*
آخرین نقطه ی کمال است و
صاحب جامع زیارات است

اینکه افتاده روی خاک اینجا
اصل قبله ست ، باب حاجات است
*
این که در پلک روی هم زدنی
می رود تا به عالم بالا

که بیارد دلیل بر حرفش
طایر جنتی به زیر عبا
*
اینکه تنهاست گوشه ی زندان
آیه ی نور و مرد توحید است

دل او در مدینه جا مانده
بیست سالی اگر چه تبعید است
*
روی پاهاش جای زنجیر و
اشک با دیده هاش مانوس است

و تپش های قلب او مثل
سوسوی شعله های فانوس است
*
پا برهنه امام ما را بر
خار صحرا دوان دوان بردند

دل زهرا شکسته شد در عرش
خبرش را تا به آسمان بردند
*
بال و پرهای او پر از زخم و
باز ذکر خدا به لب دارد

روزها روزه است این آقا
و مناجات نیمه شب دارد
...
پدر افتاده و پسر اینجا
سینه چاک آمده به بالینش

سر بابا به دامنش بنهد
بوسد این کام زهر آگینش
*
کربلا بر زمین پسر افتاد !
پدر آمد کنار نعش پسر !

خون لخته کشید از لب آن
لاله ی قطعه قطعه و پرپر
*
سر او را گذاشت بر دامن
دلش آرام تر نشد بابا

سر اکبر به سینه چسباند و
گفت بعد از تو اف بر این دنیا
***رضا رسول زاده***