شب تاریک هوای سحرش را می خواست
شهر انگار خسوف قمرش را می خواست

گوش? حجره کسی چشم به راه افتاده
حسن دوم زهرا پسرش را می خواست

حضرت عسگری از درد به خود می پیچد
زهر از سین? آقا جگرش را می خواست

آسمانیست امامی که زمین افتاده
آسمان جلوه ای از بال و پرش را می خواست

شعل? زهر که بد جور زمین گیرش کرد
به خدا که نفس مختصرش را می خواست

لحظه ی آخر خود روض? عاشورا خواند
منبر خاک غم چشم ترش را می خواست

ته گودال کسی روی زمین افتاده
خنجر شمر گمانم که سرش را می خواست

دختری دید که بالای سرش نامردی
آمده بود و نگین پدرش را می خواست
***مسعود اصلانی***