دستش از عمه کشید و بدنش می پیچید
زیر پایش عربی پیرهنش می پیچید

گِردبادی ز خیامی به نظر می آمد
گِردش انگار زمین و زمنش می پیچید

می دوید و سپهی دیده به او دوخته بود
و طنین رجزش تا وطنش می پیچید

نوجوان بود ولی صولت صفّینی داشت
چو غزالی ز کف صید ، تنش می پیچید

ز سر عمّامه و نعلین ز پایش وا شد
ذکر یا فاطم? بت شکنش می پیچید

تا تَه لشگر دشمن نَفَسش قدرت داشت
نعره اش در جگر پر مَحَنش می پیچید

دید اطراف عمو نیزه و شمشیر پر است
داشت گرد عموی صف شکنش می پیچید

ناگه از پردة دل کرد صدا وا اُمّاه
دستِ بُبرید? او دور تنش می پیچید

تیغ بر فرق سرش ، نیزه به پهلویش  خورد
نعر? حیدریِ یا حسنش می پیچید

جای جای بدنش خسته و بیراه شکست
دور خود دید که زاغ  و زغنش می پیچید

سایه روشن شدنِ تیغ و سنان داد نشان
که عمو نیزه ای اندر دهنش می پیچید

ناگهان گشت سرش بر سر یک نیزه بلند
داشت در خون ، عموی بی کفنش می پیچید
***محمود ژولیده***