درظهر غدیر تا که موسای نبی
 بوسه به رخ منور هارون زد

 چشمان حسودان و بخیلان عرب
 از شدت غم ، از حدقه بیرون زد
**
 از مشرق دستهای پر مهر نبی
 خورشید ولایت و امامت تابید

 با شوق ملائک همه فریاد زدند:
 « تا کور شود هر آنکه نتواند دید»
**
 فرمود نبی به امر معبود وَدود
 بر امت من علی امام است امام

 این مژده ی من به شیعیانش، دوزخ
 بر شیعه ی مرتضی حرام است حرام
**
 گُل کرد سپیده ی تبسم به لبش
 تا آیه ی «اکملتُ لکُم» نازل شد

 فرمود: خوشا به حالتان ای مردم
 با حُب علی دین شما کامل شد
**
**
 فرمود خدا ولایت حیدر را
 بر آدم و نسل بعد او واجب کرد

 در روز ازل کلید فردوسش را
 تقدیم ِ علی بن ابیطالب کرد
**
 فرمود: برادرم علی مَحرم ماست
 از عالم غیب مثل من آگاه است

 قرآن چقدر مدح و ثنایش را گفت
 او نقطه ی زیر باء بسم الله است
**
 فرمود که یادگار من بین شما
 تا روز حساب، عترت و قرآن است

 باید که به هر دوشان تمسک جویید
 این راه نجات اصلی انسان است
**
 ذکر صلوات عرشیان می آمد
 تا رفت به سوی آسمان دست ِ علی

 از عرش بلند و یک صدا می گفتند:
 اَلحَق که امیرمومنان است علی
**
 جبریل به خدمت علی آمد و گفت
 تبریک؛ که این مقام زیبنده ی توست

 ای حضرت بوتراب درهر دو جهان
 هارونی ِ این قوم برازنده ی توست
**
 جبریل به جانشین پیغمبر گفت
 ای مظهر افتادگی و آقایی

 مردم اگر امروز امامت خوانند
 عمریست امام عالم بالایی
 **
 این قوم تو را هنوز نشناخته اند
 ای مرد غیور صاحب تیغ دو سر

 از خانه نشینی شما می ترسم
 لعنت به سقیفه و ابوبکر و عمر
**
 از فتنه ی بین کوچه ها می ترسم
 از سیلی و بغض یک پسر می ترسم

 دلواپس غربت تو هستم آقا
 از آتش و میخ پشت ِ در می ترسم
**
 با دیدن این برکه و گودال غدیر
 یکباره به یاد کربلا افتادم

 در گودی قتلگاه خود را دیدم
 بر پای حسین سر جدا افتادم
***وحید قاسمی***