همیشه وقت خداحافظی دلم تنگ است
و پای بندگی ما هنوز هم  لنگ است

دعای از سر عادت و گریه از سر ترس
اثر نداشت به قلبی که سخت ، چون سنگ است

تمام عمر به قلبم رجوع کردم و باز
میان منطق و احساس ، عقل و دل ، جنگ است

گذشت ماه خدا و هنوز هم باقیست
وجود من که برای تو مایه ی ننگ است

تمام آرزویم بود ... ،  با شما بودن
ولی میان من و تو هزار فرسنگ است               

کلافه هستم از این عیدهای بی موعود
و تا نیامدنت آسمان همین رنگ است...
***محمد صادق ابراهیمی***