آن چنان داغ تو بر روی دلم سنگین است
که بهار فرجت حسرت فروردین است

محض امسال نه... این غصه ی چندین قرن است
قصّه ی درد فراق تو غمی دیرین است

سال ها در پس آه دل ما می گذرند
پشت ایّام بدون تو بسی نفرین است

لحظه ی ناب شکوفا شدنم در روضه است
هر کجا حرف بهار است بهارم این است

اشک، چون باده ی نابی ست که سرمستی آن
با وجود همه ی شوری آن شیرین است

بر خلاف همه امسال لباسم... قلبم...
با سیاهی غم فاطمیه رنگین است

وه چه سالی شود امسال که از آغازش
نایم از نغمه ی یا فاطمه آهنگین است
***
باغبان! دور کن از حائل در یاسَت را
غنچه ات در خطر حمله ی یک گلچین است
***محمد بیابانی***