زهرا ! چه کند می گذرد شستشوی تو
نیمه شب است و تازه رسیدم به موی تو

این گیسوی سپید به سنّت نمی خورد
هجده بهاره ای و سپید است موی تو

در من هزار بار تو تکثیر می شوی
آیینه ام شکسته شدم روبروی تو

ساقی کوثری من اصلا برای توست
اما چگونه آب بریزم به روی تو

گلبرگ های خشک تو را آب می زنم
تا در مدینه پخش شود عطر و بوی تو

ای در تمام مرحله ها پا به پای تو
با خود مرا ببر که شوم کو به کوی تو
***علی اکبر لطیفیان***