مناجات با امام زمان (عج)

سائل اين خانه را از در لطفت مران

گر بکشي ناز من مي شوم از نوکران

دوش من خسته که طاقت باري نداشت

گو چه کنم که شده هجر تو باري گران

سلسله ي موي دوست پيچش گيسوي توست

گردش ابروت زد طعنه به باغ جنان

هرکه به دست غمت دل بدهد ميت است

ميت در دست توست زنده گر ديگران

خرد و خميرم کن و از دل من گل بساز

اين دل ديوانه را پر بده تا آسمان

سروده زلال