قدمت روی چشم بی بی جان
چه صفایی به خاک ما دادی

به گدایان وادی سلمان
با حضور خودت بها دادی
**
چند روز است در تکاپویم
تا که از جانب ات خبر برسد

لحظه ها را شمرده ایم همه
تا زمان وصال سر برسد
**
سر ما خاک راه ناقه ی تو
میشود میهمان ما بشوی

یک شبی را ز لطف ، مهمانِ
سفره ی آب و نان ما بشوی
**
گرچه ما بی بضاعتیم ولی
سینه چاکان حیدریم همه

از گدایان و از کنیزانیم
مست موسی بن جعفریم همه
**
هرکسی مشک با خود آورده
تا که سیراب آبتان بکند

آری لال گردد اگر کسی اینجا
غیر بی بی خطابتان بکند
**
گرچه دور تو ازدحام شده
چه جوان و چه پیر آمده اند

چشم ها لحظه ای نخورد به تو
مردها سر به زیر آمده اند
**
خبری نیست از دف و از ساز
حال این شهر حال جنگ که نیست

پشت بامی اگر شلوغ شده
خبری از هجوم سنگ که نیست
**
بهترین جای شهر منزل توست
دور تا دور خانه سادات اند

نه به ویرانه میبرند تو را
و نه همسایه هات الوات اند
**
تو به شهر غریبه آمدی و
گل نثار تو شد ولی زینب...

غیرت مردهای این وادی
پاسدار تو شد ولی زینب...
**
صورتش را به دست میپوشاند
تا از این داغ با خبر نشوند

این حرامی که آمده اند اینجا
خیره هستند ، خیره تر نشوند
***سید پوریا هاشمی***